Week 4: Wauw alweer een maandje voorbij!!

Bon tardii allemaal :D

En we zitten al weer in week 4. Wauw wat gaat de tijd hier snel! Ik zit hier gewoon al een maand. Een maand van huis, een maand weg van al het bekende.. Maar ow wat is het hier gaaf en wat maak ik hier veel mee. Over veel meemaken gesproken.. afgelopen week was het weer zeker raak haha.
Ik zal beginnen bij het begin. Maandag begon mijn 3e stage week alweer. En vraag me niet hoe, maar Maud en ik begonnen niet echt lekker aan de week. Alles zat in de ochtend een beetje tegen, waardoor we moesten haasten. Haasten in Curaçao?? ja jongens wij krijgen het voor elkaar ;) Eenmaal op stage, ging de dag best goed. Ik begin steeds meer te wennen op stage en ook aan de gewoontes. Het leuke is dat ik elke week weer meer mag en kan. De maandag begon mijn week met 2 opnamens. Ik doe de opnamens nu zelfstandig. Maar ow wat is dat een werk zeg. In Nederland neem je een patiënt op en typ je de anamnese meteen uit en ben je klaar. Nou hier gaat dat dus niet zo. Zoals ik eerder al had verteld werken ze hier nog met mappen. Bij een opname ben je eerst dus al even bezig om alle papieren die je nodig hebt te verzamelen en te ponsen. Na de opname is het ook nog een heel werkje. Alle medicatie schrijven we zelf uit in de cardex (medicijnen map). Dus geen arts die de medicijnen in de computer zet.. nee dat doen we hier allemaal zelf. Ook moet er een heel verslagje worden geschreven over de opname. Jullie kunnen je nu misschien wel voorstellen hoe lang ik dus bezig ben geweest met het uitwerken van 2 opnamens. Maar om terug te komen op ons gehaast in de ochtend. Na onze diensten wachten Maud en ik altijd netjes op elkaar voordat we teruglopen naar de auto. Eenmaal bij de auto aangekomen vroeg ik aan Maud of ze de sleutel had. Ze antwoorde heel serieus “nee die heb ik niet, die heb jij”. Ik kreeg het meteen warm, want ik wist zeker dat ik hem niet in mijn tas had gestopt. Ojee dacht ik.. dit kon twee kanten op. Of ik was de sleutels kwijt geraakt, of we hadden in de ochtend de sleutel in de auto laten zitten. Ik laat jullie nog even in spanning en zal een kleine uitleg over onze auto geven. Onze auto kan niet opslot met de sleutel, als we dit doen gaat er maar één deur opslot. Wat wel werkt is de automatische deurvergrendeling.. bij een druk op de knop sluiten alle deuren. Nou misschien voelen jullie hem al een beetje aankomen. In de ochtend moesten we nog snel onze schoenen aan doen en het een en ander pakken.. waardoor we niet helemaal met ons hoofd bij de sleutel waren.. En ja hoor Maud en ik kwamen terug bij de auto en tadaaa de sleutel zat er nog in! Oww wat voelde we ons dom haha.. het was een heel gedoe om contact te krijgen met onze autoverhuurder en om alles geregeld te krijgen. Alsof het op dat moment nog niet allemaal genoeg was had onze autoverhuurder ook geen reserve sleutel.. haha aiai kon het nu nog erger.. Gelukkig kwam er na 1.5 wachten (wat heel normaal is geworden voor ons, gewoon beetje op de wifi en je totaal niet druk maken! een soort van automonteur. Hij pakte een bloeddrukmeter en plaatste deze tussen de deur. Zo kwam de deur een beetje los en ondertussen maakte hij met een tang het slot open. haha ja echt waar, waar een bloeddrukmeter al niet goed voor is. Maud en ik reageerde achteraf: “ow dat kunnen we de volgende keer wel zelf haha”. Zusters in spe. Tot zover dat avontuur.
Om eventjes op de auto door te gaan. We krijgen de 26e eindelijk een andere auto. Dat werd tijd want ik zal even opsommen wat er met deze auto aan de hand is of is geweest.. Bereid jullie voor:
1.geen remlichten 2. geen knipperlichten 3. buitenspiegel door de midden en geen zicht.4. Geen zicht door de achterruit door een half geblindeerd raam. 5. kapotte ruite wissers. 6 Een auto die kan rijden zonder de sleutel in het contact. 7. kapotte accu 8 halve remmen. 9. kapotte rechterachterdeur en topper nummer 10: wat we gisteren hebben meegemaakt. Stil komen te staan midden op een heuvel (onze eerste reactie: hahahaha) en ja hoor hij is ter dood verklaart, wat ervoor zorgt dat de stand nu staat op auto nummero 3. Drie maal scheepsrechs zeggen ze toch? Nou daar gaan wij vanuit ;).
Vrijdag hebben Maud en ik onze studiedag gehad. Normaal bleven we thuis op onze studiedag en probeerde we thuis huiswerk te maken. Dit werkte voor ons echt niet omdat er was zo veel afleiding in het huis is. Vrijdag zijn we dus voor het eerst naar het ziekenhuis gegaan. In het ziekenhuis is er een e-learning centrum waar je ongestoord aan je huiswerk kunt gaan werken. Helemaal ideaal is dat daar de praktijkbegeleidsters ook gevesigd zitten. Ik kon dus meteen met al mijn vragen bij mijn praktijkbegeleidster terecht wat ervoor zorgde dat ik mijn stagewerkplan bijna heb kunnen afronden deze week. Maud en ik waren natuurlijk wel gekleed als echte touristen, ofja korte broek, hempje en slippers. Nou dat doen we dus niet meer. We hadden het gewoon ijskoud haha, kippenvel stond op onze armen. De volgende keer nemen we dus een vestje mee zodat we heerlijk warm kunnen gaan studeren haha. In de middag hebben we ons zelf een keer beloond door lekker naar het strand te gaan om daar nog wat zonnestralen mee te pakken.
Afgelopen weekend hebben we ook weer het een en ander leuks gedaan. Vrijdag was hardwell! (nummer 1 Dj van de wereld voor diegene die het niks zegt ;) ) Het halve huis ging mee. Dit zorgde natuurlijk weer voor een perfect en gezellig sfeertje. Ik heb serieus ook nog nooit zo veel goede muziek achter elkaar gehoord. Door deze geweldige muziek besefte ik op dit moment dat ik echt van geluk mag spreken dat ik hier in Curaçao mag verblijven en deze kans heb gekregen. En zoals jullie lezen geniet ik er echt met volle teuguh van!! (lekker op zijn brabants)
Afgelopen zondag zijn we met een grote groep naar de Grote knip geweest. Ook de weg ernaartoe was een groot avontuur. Wij dachten even de weg te weten en te vinden naar de grote knip. Nou we volgden de bordjes “de knip” maar konden het niet vinden. Telkens kwamen we op 2 strandjes uit, maar de grote knip nee dat zagen we nergens staan. Nu is het dus zo dat de grote knip niet wordt aangegeven met “de grote knip”maar met “playa abou” haha. Hier waren we dus al een paar keer langs gereden. We kwamen uiteindelijk na een lange rit langs westpunt weer uit bij Playa abou. We hadden eigenlijk al zoiets van nu vragen we het voor de laatste keer en anders gaan we hier gewoon liggen. We vroegen aan een ambulancebroeder of hij wist waar de grote knip was. Hij begon heel hard te lachen en antwoorde: Meisjes jullie zijn op de grote knip!! hahaha ojeee wat zijn we toch slim. We zijn dus gewoon 2 keer langs de grote en kleine knip gereden zonder dat we het wisten. Maar desondanks de lange touristische route waren we nog aardig optijd en hebben we echt genoten van een geweldige dag. Zon (dik in de 40 graden) Zee (zo helder als maar kan) strand (zo wit als parels) en natuurlijk veel gezelligheid of terwijl weer een mooi paradijs en weer een mooi strandje wat ik kan afstrepen van mijn lijst.
En daar gaan we weer wat een lang verhaal als ik het weer teruglees. Ik heb zoveel te vertellen. Maar ik zal jullie nog een leuk weetje vertellen en dan ga ik er toch weer echt mee ophouden voor deze week.
Op het stage heb ik een vaste bijnaam gekregen. Ik heet geen Hilde. Nee dit is echt te moeilijk om te onhouden voor ze. Nu is het zo dat het afdelingshoofd van de afdeling me in het begin Maxima noemde. Met uitleg dat hij me een knappe leuke meid vond met blond haar. Nou dankje haha, maar dit heeft op dit moment zo’n beetje heel het team overgenomen. Elke keer als ze me nodig hebben roepen ze Maxima. Ik heb het nu de laatste weken zo vaak gehoord dt ik dus gewoon reageer op deze naam. Ik probeer af en toe nog steeds mijn eigen naam door te drukken bij het team maar nee dit lijkt kansloos. Nu liep ik laatst met het afdelingshoofd mee naar een andere afdeling waar hij me graag wilde voorstellen. Jullie raden het al, hij stelde me voor met: “ hallo allemaal, ik wil jullie even voorstellen aan Maxima.. pff haha nu wordt ik daar dus ook al zo genoemd en helemaal geweldig was dat ik de vraag kreeg “ow wat leuk en hoe is het met Willem Alexander?” Iedereen houdt hier dus erg van een lolletje en dat wordt me steeds meer duidelijk. Maar ik hou ervan haha.
Bij deze ga ik er toch een eind aan maken. Volgende week heb ik weer andere leuke nieuwtjes te vertellen ;)

Dus Te otro siman!!

Liefs Hilde