Week 2 alweer!!
Blijf op de hoogte en volg Hilde
06 September 2014 | Curaçao, Curaçao
Bon nochi dushi's!
De tijd vliegt hier voorbij en de tweede week is ondertussen alweer bijna voorbij. In deze week is er weer veel gebeurd. Het begon vorige week vrijdag met onze kennismaking in het ziekenhuis. Onze eerste indruk die we kregen toen we aankwamen was: Help waar is de ingang.. Er stond niks aangegeven en een hoofdingang was er niet echt. Het ziekenhuis is een super groot oud gebouw en is erg verouderd, het staat er namelijk al sinds 1855. Dus jullie kunnen je misschien wel voorstellen dat dit echt een groot verschil is met het ziekenhuis in Nederland. De hoofdingang bleek helemaal achter het ziekenhuis te zijn, waarvoor je eerst langs verschillende smalle wegen moest lopen. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis zijn we heel leuk ontvangen door het hoofd van PNO. Het was een super aardige en vlotte vrouw. Ze begon meteen over verschillende restaurantjes, eettentjes en bijzondere strandjes waar we echt naar toe moesten gaan. Maar ze vertelden ons ook dat als we ergens autopech zouden krijgen we haar meteen moesten bellen en ze ons overal zou komen halen. Heel grappig dus, dit is echt typisch de vriendelijkheid die ze in Curaçao hanteren. Na al een half uur gekletst te hebben over van alles en nog wat heeft ze ons bepaalde informatie gegeven over de afdelingen waar we stage zouden gaan lopen. Na dit gesprek hadden Maud en ik ontzettend veel zin in stage!
Maandag was dus de grote dag. Stage begon! En het begon al goed. We waren de eerste dag al te laat haha. (We zijn al aardig ingeburgerd ;))We moesten ons eerst verzamelen in een leercentrum samen met andere studenten. Vanuit hier werden we opgehaald door onze praktijkbegeleidsters. Ik mocht als eerste mee naar de afdeling. Ik keek mijn ogen echt uit toen ik naar mijn afdeling liep. Hier in het ziekenhuis werken ze nog met het klassenstelselsysteem. Dit betekend dat mensen zich kunnen verzekeren voor 1e, 2e en 3e klasse zorg. Ik kwam eerst langs een 3e klasse afdeling. Dit is dus een afdeling waar je met 10 man op een grote zaal ligt. Er is geen airco op de kamer, weinig privacy, oude bedden en mannen en vrouwen liggen apart. Daarna kwam ik aan bij mijn afdeling. Mijn afdeling bestaat uit 1e en 2e klasse kamers. Dit zijn één of twee persoonskamers. Wat me meteen opviel was dat alle ramen en deuren wagenwijd open stonden. Super raar want in Nederland mag er maar amper een raam of deur open staan op de afdeling i.v.m. bacteriën. Even wennen dus! Ik werd door het hoofd van de afdeling openlijk ontvangen. Heee dushiii en kreeg meteen een dikke knuffel. Dit was even wennen, maar hier is dit dus erg normaal. Mijn werkbegeleidster heeft me een rondleiding op de afdeling gegeven en daarna was het klaar. Ik werd in een kantoor gezet en iedereen begon Papiaments om me heen te praten en liep zo maar aan. Ik voelde me op dit moment echt "de buitenlander". Ze praten zo snel Papiaments dat ik er echt niks van verstond. Ik moest me echt opdringen aan een persoon om mee te kunnen lopen en dingen te kunnen ontdekken van de afdeling. De eerste dag moest ik me dus echt bewijzen. Nu heb ik onderhand 4 stage dagen erop zitten. Het is nu totaal omgeslagen en er word steeds meer Papiaments afgewisseld met het Nederlands. Ik word nu echt in het team opgenomen en het bevalt nu heel goed op stage. Ik ben zelfs al paar keer voor het softbalteam van de afdeling gevraagd. Zelf praat ik nu ook meer Papiaments en dat wordt heel erg gewaardeerd door het team. Ze willen het me ook allemaal leren, dus super leuk! Dus over 5 maanden zal ik waarschijnlijk wel een aardig woordje Papiaments praten ;)
Het enigste waar ik heel erg aan moet wennen is het werk tempo. De ochtendzorg begint op zijn vroegst pas om half 9 terwijl mijn dienst om half 7 al start haha.
Maar langs mijn stage heb ik natuurlijk ook nog wat vrije tijd. Afgelopen weken zijn we paar keer naar het strand geweest en hebben we een super mooi afgelegen strandje bezocht. Dit strand heet Cas abao beach. We hadden van veel mensen gehoord dat dit het mooiste strand zou zijn van Curaçao. Nou toen we aankwamen keken we onze ogen uit. Niet normaal hoe wit het strand was met super blauw helder water, langs het water wat rotsen en een keer voor de verandering weinig mensen, dus kortom het paradijs! Ik was samen met nog 5 andere meiden van het huis naar het strand gegaan. We hebben ons super vermaakt! Een beetje gezwommen, gekletst, gelachen, in de zon gelegen, een poging tot snorkelen gedaan haha. Nou dit ging niet helemaal super want de duikbril was lek. Dus een heerlijke dosis zoutoplossing gehad. Geen pretje, maar wel erg grappig. Verder zijn we nog een aantal keer gaan stappen met heel het huis. Super gezellig want we zijn ongeveer met 38 man dus een hele grote, maar hechte groep. Er is hier bijna elke dag ook wel wat te doen opstap. Maandag is de enigste dag dat er niks te doen is want dat is het rustdag. Nou en geloof me, dit heeft iedereen (waaronder ik) echt wel nodig :).
Owja verder ben ik samen met Maud sportief bezig geweest en zijn we een stuk gaan hardlopen hier. Nou dit was de eerste en laatste keer haha. Echt geen succes. Het was bloedheet, moesten bergen op en af rennen en mannen vonden dit iets te interessant, dus heel veilig voelde we ons niet. We hebben nu het idee om een fitnessschool te gaan zoeken en daar te gaan sporten, vooral om dat hier de gemiddelde student 8 kilo aankomt in 5 maanden. Nou dit zijn we dus echt niet van plan he! :P
Ow wat is het toch allemaal moeilijk om dit in een kort verhaal te vertellen. Ik maak hier elke dag zo veel mee. Elke dag is weer anders en elke dag gebeurd er weer iets leuks. Owja dit moet ik ook nog even vertellen haha. We zijn nog steeds aan het stunten met de auto. We hadden een auto gekregen, maar de vorige eigenaar had zonder olie gereden. We moeten dus elke dag een hoge brug over, wat voor ons betekende dat we met 25 kilometer de brug over gingen. Niet echt chill dus. Het was elke dag weer gillen in de auto en hopen dat we de brug over kwamen. We hebben nu gelukkig een andere auto gekregen, maar dit was ook van korte duur. Gisteren is hij ermee gekapt en start hij niet meer. Dus conclusie van het autoavontuur. We zitten nu weer zonder. Als het goed is krijgen we vandaag weer een andere, maar dat zal wel weer later worden. (Zoals we al gewend zijn ;)
Zow ik heb alles ongeveer denk ik weer verteld. Er is nog veel meer te vertellen, maar dit vertel ik jullie allemaal over 5 maandjes!!
Ayoooo Dushi's, Te otro Siman!! (tot volgende week)
Hilde
De tijd vliegt hier voorbij en de tweede week is ondertussen alweer bijna voorbij. In deze week is er weer veel gebeurd. Het begon vorige week vrijdag met onze kennismaking in het ziekenhuis. Onze eerste indruk die we kregen toen we aankwamen was: Help waar is de ingang.. Er stond niks aangegeven en een hoofdingang was er niet echt. Het ziekenhuis is een super groot oud gebouw en is erg verouderd, het staat er namelijk al sinds 1855. Dus jullie kunnen je misschien wel voorstellen dat dit echt een groot verschil is met het ziekenhuis in Nederland. De hoofdingang bleek helemaal achter het ziekenhuis te zijn, waarvoor je eerst langs verschillende smalle wegen moest lopen. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis zijn we heel leuk ontvangen door het hoofd van PNO. Het was een super aardige en vlotte vrouw. Ze begon meteen over verschillende restaurantjes, eettentjes en bijzondere strandjes waar we echt naar toe moesten gaan. Maar ze vertelden ons ook dat als we ergens autopech zouden krijgen we haar meteen moesten bellen en ze ons overal zou komen halen. Heel grappig dus, dit is echt typisch de vriendelijkheid die ze in Curaçao hanteren. Na al een half uur gekletst te hebben over van alles en nog wat heeft ze ons bepaalde informatie gegeven over de afdelingen waar we stage zouden gaan lopen. Na dit gesprek hadden Maud en ik ontzettend veel zin in stage!
Maandag was dus de grote dag. Stage begon! En het begon al goed. We waren de eerste dag al te laat haha. (We zijn al aardig ingeburgerd ;))We moesten ons eerst verzamelen in een leercentrum samen met andere studenten. Vanuit hier werden we opgehaald door onze praktijkbegeleidsters. Ik mocht als eerste mee naar de afdeling. Ik keek mijn ogen echt uit toen ik naar mijn afdeling liep. Hier in het ziekenhuis werken ze nog met het klassenstelselsysteem. Dit betekend dat mensen zich kunnen verzekeren voor 1e, 2e en 3e klasse zorg. Ik kwam eerst langs een 3e klasse afdeling. Dit is dus een afdeling waar je met 10 man op een grote zaal ligt. Er is geen airco op de kamer, weinig privacy, oude bedden en mannen en vrouwen liggen apart. Daarna kwam ik aan bij mijn afdeling. Mijn afdeling bestaat uit 1e en 2e klasse kamers. Dit zijn één of twee persoonskamers. Wat me meteen opviel was dat alle ramen en deuren wagenwijd open stonden. Super raar want in Nederland mag er maar amper een raam of deur open staan op de afdeling i.v.m. bacteriën. Even wennen dus! Ik werd door het hoofd van de afdeling openlijk ontvangen. Heee dushiii en kreeg meteen een dikke knuffel. Dit was even wennen, maar hier is dit dus erg normaal. Mijn werkbegeleidster heeft me een rondleiding op de afdeling gegeven en daarna was het klaar. Ik werd in een kantoor gezet en iedereen begon Papiaments om me heen te praten en liep zo maar aan. Ik voelde me op dit moment echt "de buitenlander". Ze praten zo snel Papiaments dat ik er echt niks van verstond. Ik moest me echt opdringen aan een persoon om mee te kunnen lopen en dingen te kunnen ontdekken van de afdeling. De eerste dag moest ik me dus echt bewijzen. Nu heb ik onderhand 4 stage dagen erop zitten. Het is nu totaal omgeslagen en er word steeds meer Papiaments afgewisseld met het Nederlands. Ik word nu echt in het team opgenomen en het bevalt nu heel goed op stage. Ik ben zelfs al paar keer voor het softbalteam van de afdeling gevraagd. Zelf praat ik nu ook meer Papiaments en dat wordt heel erg gewaardeerd door het team. Ze willen het me ook allemaal leren, dus super leuk! Dus over 5 maanden zal ik waarschijnlijk wel een aardig woordje Papiaments praten ;)
Het enigste waar ik heel erg aan moet wennen is het werk tempo. De ochtendzorg begint op zijn vroegst pas om half 9 terwijl mijn dienst om half 7 al start haha.
Maar langs mijn stage heb ik natuurlijk ook nog wat vrije tijd. Afgelopen weken zijn we paar keer naar het strand geweest en hebben we een super mooi afgelegen strandje bezocht. Dit strand heet Cas abao beach. We hadden van veel mensen gehoord dat dit het mooiste strand zou zijn van Curaçao. Nou toen we aankwamen keken we onze ogen uit. Niet normaal hoe wit het strand was met super blauw helder water, langs het water wat rotsen en een keer voor de verandering weinig mensen, dus kortom het paradijs! Ik was samen met nog 5 andere meiden van het huis naar het strand gegaan. We hebben ons super vermaakt! Een beetje gezwommen, gekletst, gelachen, in de zon gelegen, een poging tot snorkelen gedaan haha. Nou dit ging niet helemaal super want de duikbril was lek. Dus een heerlijke dosis zoutoplossing gehad. Geen pretje, maar wel erg grappig. Verder zijn we nog een aantal keer gaan stappen met heel het huis. Super gezellig want we zijn ongeveer met 38 man dus een hele grote, maar hechte groep. Er is hier bijna elke dag ook wel wat te doen opstap. Maandag is de enigste dag dat er niks te doen is want dat is het rustdag. Nou en geloof me, dit heeft iedereen (waaronder ik) echt wel nodig :).
Owja verder ben ik samen met Maud sportief bezig geweest en zijn we een stuk gaan hardlopen hier. Nou dit was de eerste en laatste keer haha. Echt geen succes. Het was bloedheet, moesten bergen op en af rennen en mannen vonden dit iets te interessant, dus heel veilig voelde we ons niet. We hebben nu het idee om een fitnessschool te gaan zoeken en daar te gaan sporten, vooral om dat hier de gemiddelde student 8 kilo aankomt in 5 maanden. Nou dit zijn we dus echt niet van plan he! :P
Ow wat is het toch allemaal moeilijk om dit in een kort verhaal te vertellen. Ik maak hier elke dag zo veel mee. Elke dag is weer anders en elke dag gebeurd er weer iets leuks. Owja dit moet ik ook nog even vertellen haha. We zijn nog steeds aan het stunten met de auto. We hadden een auto gekregen, maar de vorige eigenaar had zonder olie gereden. We moeten dus elke dag een hoge brug over, wat voor ons betekende dat we met 25 kilometer de brug over gingen. Niet echt chill dus. Het was elke dag weer gillen in de auto en hopen dat we de brug over kwamen. We hebben nu gelukkig een andere auto gekregen, maar dit was ook van korte duur. Gisteren is hij ermee gekapt en start hij niet meer. Dus conclusie van het autoavontuur. We zitten nu weer zonder. Als het goed is krijgen we vandaag weer een andere, maar dat zal wel weer later worden. (Zoals we al gewend zijn ;)
Zow ik heb alles ongeveer denk ik weer verteld. Er is nog veel meer te vertellen, maar dit vertel ik jullie allemaal over 5 maandjes!!
Ayoooo Dushi's, Te otro Siman!! (tot volgende week)
Hilde
-
06 September 2014 - 21:03
Joyce Van Ekert:
Ha die hilde,
Wat een avontuut gaaf zeg. Zo leuk iedere keer je verjalen te lezen!
Fijn dat t zo goed bevalt op stage! Gaaf zeg dat je dalijk ook echt goed Papiaments kan prayen!
Heel veel plezier en ik kijk alweer uit naar je volgende verhaal!
Xx joyce -
07 September 2014 - 08:15
Erika:
He die Hilde wat een verhaal zeg.
Wel leuk om zo wat van je te lezen, Geniet er van he ,van de tijd daar ,en dat je nog maar veel leuke avonturen mag mee maken.
Heel veel plezier groeten van Walther ,Daniëlle en Erika -
07 September 2014 - 10:16
Anja En Kees:
Lieve Hilde,
Weer een mooi verhaal. Het doet ons goed te lezen dat je het zo naar je zin hebt.
Is het werken in het ziekenhuis geen goede sportschool of gaat het er relaxter toe dan in Nederland ?
Liefs Pap en Mam
-
08 September 2014 - 19:29
Diny:
Hallo Hilde,
Heel leuk je avonturen en ervaringen te lezen, geweldig wat je mee maakt, te gek !
Groetjes Diny
-
08 September 2014 - 19:29
Diny:
Hallo Hilde,
Heel leuk je avonturen en ervaringen te lezen, geweldig wat je mee maakt, te gek !
Groetjes Diny
-
08 September 2014 - 20:52
Lotte:
Haalootjes :D:D
Super fijn dat je het zo goed naar je zin hebt daar :D:D
Haha dat is wel wat anders dan als ons volkswagentje golf haha.
Fijn dat de afdeling ook zo leuk is en dat ze je zo goed opnemen in het team , maarja dat had ik ook niet anders verwacht dat ze gek zijn op zuster hilde :P:P
Maar iedergeval geniet er van meid :D
Liefs lotte
P.s snel weer is skypen. -
11 September 2014 - 18:11
Marloes :
Heee hilde!
Wat een leuk verhaal om te lezen , krijg er kippenvel van. Fijn dat je het zo goed naar je zin hebt en gelukkig ook op stage.
succes en veeel plezier
hopelijk horen we snel weer van je.
xxxx Marloes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
